Budowa i działanie tokarskich centrów obróbczych

Przygotowanie elementów metalowych wymaga zastosowania odpowiedniej metody nadawania im pożądanego kształtu, wymiarów oraz poziomu wykończenia powierzchni. Tam, gdzie liczy się niska tolerancja wymiarowa, najczęściej stosuje się różne odmiany obróbki ubytkowej. W grę wchodzi tu elektrodrążenie bądź skrawanie, które jest bardziej rozpowszechnione. W jego ramach – zależnie od potrzeb – wykonywane są operacje frezowania, dłutowania, przeciągania, wiercenia oraz toczenia. To ostatnie pozwala na uzyskiwanie wyrobów mających geometrię brył obrotowych. Za jego sprawą powstają więc m.in. wałki, osie, koła pasowe, tuleje, pierścienie oraz tarcze. Do osiągania odpowiednich rezultatów nieodzowne okaże się jednak użycie właściwie dobranego sprzętu. Coraz częściej wybierane są w tym celu centra tokarskie. Przyjrzyjmy się temu bliżej.

Czym są centra tokarskie?

Obróbka toczeniem polega na wprawianiu elementu w rotację, a następnie usuwaniu naddatku za sprawą noża tokarskiego, który przemieszcza się wzdłuż osi obrotu, a także zbliża się do niej lub oddala. Operacje tego rodzaju można przeprowadzić na każdej tokarce, zarówno tradycyjnej, jak i CNC. W przypadku centrów obróbczych zakres opcji jest jednak większy, ponieważ konstrukcja umożliwia również wykonanie dodatkowych procesów technologicznych. Najczęściej będzie to wiercenie poprzeczne i wzdłużne oraz frezowanie.

Jak są zbudowane centra tokarskie?

Główne elementy tokarskiego centrum obróbczego są podobne, jak w przypadku klasycznych tokarek. Znajdziemy tu łoże, suport, a także uchwyt tokarski oraz konik i reduktor. Różnicą okaże się obecność wrzeciennika oraz magazynu narzędzi i mniej rozbudowany reduktor. Wrzeciono ma natomiast możliwość zatrzymywania w zdefiniowanym położeniu, co jest konieczne dla operacji wiercenia lub frezowania. Bardziej złożona jest też głowica, która służy również do mocowania frezów i wierteł.